Η αντίδραση μου; Η κλασική χρόνια τώρα....Στριγγλίζω και τρέχω να κρυφτώ σε ένα δωμάτιο! "Μα τι κάνω; Άφησα τα παιδιά ανυπεράσπιστα με...το τέρας;" Βγάζω κεφάλι από την πόρτα και φωνάζω: "Παιδιά φέρτε γρήγορα το κατσαριδοκτόνο από το ντουλάπι ή αν μπορείτε....σκοτώστε την"!!!(το 'σωσα τώρα!}
Ύστερα από αυτήν την επεισοδιακή βραδιά αποφάσισα ότι αρκετά αποκαθηλώθηκε η "ηρωίδα μάνα" στα μάτια των παιδιών μου. Κάτι έπρεπε να κάνω με αυτήν την "κατσαριδοφοβία" μου. Λοιπόν μετά από αρκετό καιρό τα κατάφερα! Σήμερα όποια κατσαρίδα βρεθεί στο 'δρόμο" μου απλά "την έβαψε"!
Συνειδητοποίησα ότι η "κατσαριδοφοβία" μου είναι μία πάγια, μία κολλημένη αντίδραση μου. Κοιτάζω αυτό το "χαριτωμένο ον" και αυτόματα φοβάμαι. Ο ανώτερος εγκέφαλος, το τμήμα που βλέπει πόσο μικρές και ακίνδυνες είναι οι κατσαρίδες, είχε μπλοκάρει γιατί η αντίδραση μου ήταν τεράστια. Το "μάτι του νου" έβλεπε τεράστια την κάθε "τερέζα"! Παραμόρφωσε την πραγματικότητα!(Deepak Chopra και Rudolph Tanzi, "super brain")
Παιχνίδι με το μυαλό.
Λοιπόν "έπαιξα" με την πραγματικότητα....Φαντάστηκα αυτό το "φοβερό" έντομο να μεγαλώνει, να μικραίνει, να έρχεται κατά πάνω μου, να φεύγει χωρίς εγώ να φωνάζω, χωρίς να φοβάμαι. "Έπαιξα" με τον εγκέφαλο μου και τα κατάφερα! (super brain, απελευθερώνοντας την εκρηκτική δύναμη του νου)
Όλα είναι στο μυαλό μας! Από τις πιο μικρές φοβίες (κατσαριδοφοβία) μέχρι φοβίες για αποτυχία, για απόρριψη, αλλά και για ακόμη πιο μεγάλες. Χιλιάδες οι φοβίες των ανθρώπων. Μην υποκύπτουμε σε αυτές!
Παίξε με το μυαλό σου και διώξε τις φοβίες σου! Θα αφήσεις τον εγκέφαλο σου να σε χρησιμοποιεί; Ποιά η φοβία που δε σε αφήνει να πας παρακάτω;